Van jongs af aan bestaat het leven van Clara uit pianospelen. Op haar 14de doet ze mee aan een nationale pianowedstrijd. Tijdens het spelen stort ze in en loopt ze weg uit het concertgebouw. Ze wordt aangereden en raakt in de weken na het ongeval geen toets meer aan. Gelukkig kan ze rekenen op de steun van haar vriendin, Sofie. Zij besluit dat het tijd is om los te breken en een wereld (een stad : Brugge) vol schoonheid te leren kennen. Clara beseft nu dat er meer is in het leven dan pianospelen…Denk ook eens na over de volgende vragen :
- Voor wie elke week naar de muziekschool trekt of een instrument bespeelt, zal dit verhaal wel herkenbaar zijn. Kan het je ook aanspreken als je niets met muziek te maken hebt? Kan je zoiets ook meemaken als je bv. een sport beoefent?
- Wat vind je van de foto’s in het boek?
- Kon het einde van het boek je verrassen? Is het goed gevonden of had je het zelf anders geschreven?
- Er komen nogal wat ‘flashbacks’ voor in het boek. Doen zij de spanning stijgen of werken ze juist storend?
- Komt het vaak voor dat ouders hun kinderen onder druk zetten om steeds beter te presteren (op school, in hun hobby), of is dat allemaal een beetje overdreven, denk je?
ik vond het wel een goed boek, het was niet voorspelbaar en je wist niet wat je te wachten stond. Ik vond het leuk met die fotos in, dat maakt het een beetje poëtischer. De flashbacks vond ik ook goed en zeker niet storend!
BeantwoordenVerwijderenHet is een prachtig boek. Het spreekt niet alleen muzikanten aan maar ook mensen die niets van muziek kennen. Ook sporters kunnen begrijpen hoe moeilijk het voor Clara is om weer muziek te spelen. Bij sporten kun je soms ook eens de moed verliezen en als je dan dit boek leest heb je weer zin om verder te gaan. Het boek was helemaal niet langdradig of saai geschreven. De foto's zijn heel leuk om te zien en ze passen goed in het verhaal. Er is ook een speciaal einde. Een einde dat niemand verwacht.
BeantwoordenVerwijderenik had nog nooit zo een raar gevoel gehad achter het lezen van een boek. toen ik het had uitgelezen zat ik gewoon en zei of deed niets. zo , jha ik kan het gevoel eens eens begrijpen, het is betoverend!
BeantwoordenVerwijderen